बौद्ध दृष्टान्त

- ព្រះពុទ្ធសាសនាគឺជាពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់។ បើយោងតាមអត្ថន័យនៃពាក្យថា ព្រះពុទ្ធសាសនាបែបភាសាអង់គ្លេស[Buddhism] ដែលបានក្តោបយកន័យគ្របដណ្តប់ទាំងព្រះពុទ្ធជាសាស្តា ព្រះធម៌មានធម្មវិន័យជាពាក្យប្រៀនប្រដៅ និងព្រះសង្ឃជាអង្គសាវ័ក រួមហៅថាព្រះរតនត្រ័យគឺកែវទាំង៣នេះឯង។

-មុនពុទ្ធសករាជ៨០ ឆ្នាំ មានព្រះរាជាណាចក្រតូចមួយឈ្មោះសក្កជនបទមានទីក្រុងកបិលវត្ថុ​ឬជារាជធានីដែលស្ថិតនៅក្រោម អាណាគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះបាទ បសេនទិនាក្រុងសាវត្ថីក្នុងដែនកោសល កាលណោះព្រះបាទសុទ្ធោធនៈជា​រាជាធិបតេយ្យ​ បានរាជាភិសេកជាមួយព្រះនាងមាយាជា​អគ្គមហេសី ​ហើយ​ក្រោយ​មក​ក៏​បាន​ប្រសូត​ព្រះ​រាជបុត្រា​មួយ​ព្រះអង្គ​ព្រះ​នាម​សិទ្ធត្ថកុមារ​ក្នុងព្រះរាជត្រកូលគោតម ។ កាលព្រះជន្មាយុគ្រប់ ៨ វស្សា​ព្រះកុមារតូចក៏បានទទួលការសិក្សានូវវិជ្ជាផ្សេងៗដូចជា អក្សរសាស្ដ្រ, យុទ្ធសាស្ដ្រ, សិល្បៈ ក្នុងការគ្រប់គ្រង ។ល។ លុះជន្មាយុគ្រប់ ១៦ ព្រះវស្សាព្រះរាជ​ជនក ជននី ក៏​បាន​រៀបចំ​ព្រះរាជពិធី​អភិសេក​វិវាហមង្គល ព្រះ​រាជកុមា សិទ្ធត្ថ ជាមួយព្រះនាងយសោធរា (ពិម្ពា)​ ដែល​ជា​បងប្អូន​ជីដូន​មួយ ក្នុង​វ័យ​ ១៦ វស្សា​ដូច​គ្នា ជា​បុត្រី​របស់​ព្រះ​បាទ សុប្បពុទ្ធ នៃ​នគរ​ កោលិយៈ ។

-ព្រះគោតម​សម្មា​សម្ពុទ្ធ​គឺ​ជា​ព្រះ​ពុទ្ធ​អង្គ​ទី​៤​នៅ​ក្នុង​ភទ្ទកប្ប​នេះ។ បាន​ជា​កប្ប​នេះ​ឈ្មោះ​ភទ្ទកប្ប​ព្រោះ​អត្ថ​ថា ជា​កប្ប​ដ៏​ចម្រើន ដែល​មាន​ព្រះ​ពុទ្ធ​៥​ព្រះ​អង្គ​ត្រាស់​ដឹង តួ​យ៉ាង​ដូច​ជា​កប្ប​យើង​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ មាន​ព្រះ​សព្វញ្ញូពុទ្ធ​ ៥ ​ព្រះ​អង្គ ​គឺ ​កុកសន្ធោ ​កោនាគមនោ ​កស្សបោ ​គោតម និង​ ​អរិយមេតេ្តយ្យ ​ដែល​នឹង​​ត្រាស់​ដឹង​​នា​អនាគត​កាល ។