Афсонахои падарам

Afsonahoi पादार

Боғбоне Азиза ном духтаре дошт. Онҳо камбизоат буда, дар кулбаи хурдакаки худ зиндагии оромона доштанд.

Падари духтарак рӯзи дароз дар боғи сарой меҳнат мекард. Бегоҳирӯзиҳо Азиза ба назди дарвоза баромада, баргаштани падарро мунтазир мешуд. Духтарак баъзан дар назди тирезаи хонаашон нишаста ба сарой дида медӯхт. Аз тирезаи сарой духтараки ҳамсоли худашро медиду даст меафшонд. Лекин он духтар ягон маротиба ба дастафшонии ӯ ҷавоб намедод. Баръакс, аз назди тиреза дур мешуд. Шояд ба ин рафтори Азиза сарфаҳм намерафт.

Рӯзе Азиза ҳамон духтаракро дар боғчаи сарой дучор омад. Он рӯз барои ба падараш ёрӣ расондан омада буд. Духтаракро диду аз падараш пурсид:

-Падарҷон, ин духтарак кист?

-Ин духтари яккаю ягонаи подшоҳ-Нурхон аст,- ҷавоб дод падар.

Духтари подшоҳ дар бар либоси абрешимин дошт, ки Азиза дар хоби шабаш ҳам надида буд. Тоҷи заррини болои сараш дар Офтоб медурахшид. Азиза: «ман ҳам ҳамин хел либос медоштам», гӯён ба андеша афтод.

Ӯ фаҳмид, ки шоҳдухтар ба ӯ нигоҳи харидорона дорад, дарҳол ба сӯяш даст афшонд. Лекин зани зангие, ки дар паҳлӯи духтарак буд, пеши роҳи шоҳдухтарро гирифт. Ӯ ба таҳлука афтоду дохили сарой шуд. Азиза бошад, бо малика сӯҳбат карда натавонист. Вай боз аз падараш пурсид:

-Падарҷон, барои чӣ шоҳдухтар бо ман сӯҳбат кардан намехоҳад?

-Намедонам духтарам, инро аз худаш мепурсӣ...

-Чӣ тавр пурсам? Дастафшонии маро дида зангизан садди роҳам шуд.

Баъди он рӯз Азиза рӯзашро дар боғи сарой мегузаронд. Умедвор буд, ки боре ба шоҳдухтар вохӯрад.

Аммо шоҳдухтар дар чиллаи тобистон ҳам, аз сарой берун намебаромад. Ҳатто, назди тиреза ҳам наомада монд.

Рӯзе Азиза дар боғчаи сарой ба падар ёрй мерасонд. Онҳо ҳамроҳ гул мекоштанд. Нохост вай номашро шуниду дарҳол сарашро боло кард, вале касеро надид. Овози маҳини кӯдакона буд. У корашро давом дод. Боз овоз шунидашуд.

Ин даъфа духтарак ба гирду атроф бодиққат нигоҳ кард.

-Азиза Азиза...